¡Síguenos!
RSS Subscríbete vía e-mail
RSSContador de Suscriptores de Winred
BoletinesSuscríbete al boletín
Ya somos más de 34561 suscriptos!
Usuario - - Acceso de Usuarios
Martes - 19.Marzo.2024

poesias de Lois Pereiro

contenidos / pág.4 contenidos 1 pág.Ordena por
Enviado (14/01/2011) - Enviado por admin
 a.    Agua. Aire. La Amnesia del vencido, la Atracción del Abismo, el Árbol junto al Árbol, y la alegría del espacio circundante. El Alma es el Atlántico y es el Acantilado el cuerpo de su llamada Atroz.
 
b.   Barroco: la Belleza usual hecha materia en piedra en el Borde del Bosque omnipresente.
 
c.    Calma. Castelao, Curros, Cunqueiro, Cultura, Celebración y Culpa: una conciencia Céltica del Cosmos.
 
d.    Difícil definir ese Dolor, Doblegar el Destino, conseguir que el Deseo nos siga siendo útil. (Diluvia)
 
e.    Espiral en el Espacio Esférico. Emigración: Estímulo de nuestro Exilio interior que nos lleva por el Este...
 Tristemente convivo coa túa ausencia
sobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundos
sen decidir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amarte
sen sufrir pola túa indiferencia
a miña retirada preventiva
dunha batalla que xa sei perdida
resolto a non entrar xamais en ti
pero non á tortura de evitarte.
Enviado (14/01/2011) - Enviado por admin
 Somentes
 
intentaba conseguir
 
deixar na terra
 
algo de min que me sobrevivise
 
sabendo que deberia ter sabido
 
impedirme a min mesmo
 
descubrir que só fun un interludio
 
atroz entre dous muros de silencio
 
só puiden evitar vivindo á sombra
 
inocularlle para sempre a quen amaba
 
doses letais do amor que envelenaba
 
a súa alma cunha dor eterna
 
sustituíndo o desexo polo exilio
 
iniciei a viaxe sen retorno
 
deixándome levar sen resistencia
 
ó fondo dunha interna
 
aniquilación chea de nostalxia....
Enviado (14/01/2011) - Enviado por admin
O corredor de fondo perde o alento
fuxindo dunha vida inzada de renuncias
da súa liturxia obesa e oleosa,
mediocre nos seus comunais fracasos,
bágoas de xelo, indignación contida
non deu chegado a tempo de exercer
a súa rebelión,
nin de levar a cabo
a súa vinganza definitiva
contra un mundo inxusto, homicida, e cruel,
pola inutilidade da súa propia vida
solitario, enfermo e fatigado,
a morte anticipouse e chegou antes.
outono 95
v.03.15:0,756
GestionMax
Novedades   Contacto   buscador   Mapa web   

Uso de cookies

Utilizamos cookies propias y de terceros para mejorar la experiencia de navegación y ofrecer contenidos y publicidad de interés. Al continuar con la navegación entendemos que se acepta nuestrapolítica de cookies. Aceptar