Usuario - - Acceso de Usuarios | Viernes - 29.Marzo.2024 |
Estás en: Poetas noveles O auga escorregaba polas rochas facendo nacer e mantendo vivas ás plantas que había nelas, creando unha lagoa á que os lobo se achegaban para beber, sendo un espello no que o seu fogar se reflectía. O tronco caído e podre dun carballo servíalle como asento e cama en ocasións, e aquel espazo entre as raíces das árbores, aproveitábao para gardar as súas poucas posesións ( Un pano e unha cuncha, onde recibía as limosnas ) Chegado á cidade, o lume do noxo prendeu, nos ollos das persoas, que, cegas, pensaban que el era distinto. E chegaba á esquina da rúa, e a prolongación xacobea da súa man confiada berraba por un alimento para obter alimento. Ninguén lle facía caso, e as bágoas de preocupción ( auga ) escorregaban polas súas meixelas ( rochas ), levándoo de novo ao seu fogar.
|
v.03.15:0,656 Novedades Contacto buscador Mapa web GestionMax | |
© RedGiga - 1998-2024 | Aviso Legal | Política de Privacidad | Publicidad |
Uso de cookies
Utilizamos cookies propias y de terceros para mejorar la experiencia de navegación y ofrecer contenidos y publicidad de interés. Al continuar con la navegación entendemos que se acepta nuestrapolítica de cookies. Aceptar