No le halaga que hablen, sobre que hay entre sus piernas
Mas se sonrojan, al escuchar cumplidos de su risa tierna
Por el hecho de ser hombre, no te hace ser mi cupido
Ni transforma palabras perversas, en el romance mas fluido. La virginidad de una mujer, consta tambien de sus miradas Que calan de magia y encanto, cuando en alguien estan fijadas De la juventud que respira sus poros, cuando regalan su sonrisa Las curvas insitantes de sus labios, cuando la carne ha sido mordida.
No la destaca el ser virgen, por lo alto de sus gemidos Es por su mirada fiera, a la que muchos le han temido Esta en la timidez de sus manos, al tocarse de pies a cabeza La risilla que esconde tras ella, cuando muestra ser traviesa.
== ESENCIAS EXISTIENDONOS ==
Autor: JOEL FORTUNATO REYES PEREZ
Ardiente por la tarde lujo galardón de noche
Morena dirección del frío luz amada
De pies ágil
También sigo
¡Dando flores la oliva!
Los furores afloja
Por las tardes ardientes invisibles
Por las noches galardones amados
Vistiendo luz llorosa con la vida núbil
Lentos los días tristes ardiente luna
¡Breve leve trotas !
¡Plácido ensueño!
Del ancho mar las olas aquietas
Ardid tan veloz de vuestros pechos
¡Oigo el eco!
¡Núbil vida !
Ardiendo por la Venus madre luz amada
El mar me mueves en dirección del frío ya
¡¡¡ Buenos fuímos por la vida !!!
... Malos nunca por la muerte......
Busca en tu huerto mi nido
por si olvidado o escondido
por guarecerlo del frío
en tu panocha de mijo,
no se si cuerdo o ido,
en ella quedó prendido.
En mi huerto tu si estás
y no hace falta testigo
que firme cuanto yo digo,
que ni vallas ni postigo
frenan al rico, al mendigo
si en el buscan cobijo
o contra el miedo valor.
Para todos pan de amor
o de mi fuego el calor
o un colmado de abrigo.
Para ti mi techo amigo
para ti mi mar de amor
para ti mi lecho en flor
con mi pecho su calor
con mi beso su sabor,
en franco gesto tendido.
Tal como lo siento lo digo
y así lo constato y escribo
sin presentes ni testigos
que avalen declaración.
Mas no creo falten meigas
ni en la noche duendecillos
que susurren a tu oído,
si...
¿¿¿ PREGUNTA DE UN ANHELO ???
Autor: JOEL FORTUNATO REYES PEREZ
Tu mar me bajas de los cielos
¡Convertido en olas y esferas!
Cuando bebo
La miel
¡Qué cubre cada poro!...
Cada bello, caballo al cielo
Cada latido, ido al infinito
Cuando bebo
¡Lo qué debo... De tí, mío!
Porque...
Tu
Me lo brindas... ¡Verdadera!
...Entrega
Y recibo... De tu cielo
De tu piel del alma
Del tiempo, frágil, burbujas
¡Somos!
Somos, sí, si, si...
Solitarios.... No, no, no...
¡Nos compartimos!
Tu, mar
En, mi, naufragio...
...Si algún día
No me dejas... ¡Beberte pureza!
Del alma
Lo que deba
Y pueda...
De tí, tomar...
De mí, darte...
¡De todos, comparti...
Imposible é,
non querela,
buscar a excusa,
que rompa o espello da miña alma.
Surcar o mar,
ou talvez a ría,
que nos separa,
e que me estea agardando no porto.
Esquecer o que,
tanto busquei,
e só porque un " non ",
afrorase dos seus beizos.
Porque na verba feminina,
esa palabra é incerta,
e que me negue o amor,
ponme moi preto do ceo.
( TRADUCCIÓN )
Imposible es,
no quererla,
buscar la excusa,
que rompa el espejo de mi alma.
Surcar el mar,
o tal vez la ría,
que nos separa,
y que me esté esperando en el puerto.
Olvidar lo que,
tanto busqué,
y sólo porque un " no ",
aflorase de sus labios.
Porque en la verba femenina,
esa palabra es incierta,
y que me niegue el amor,
...
Outro monótono día máis,
caendo de novo no frío burato,
que separa a súa alma
da miña. Rozo coas mans,
vidas alleas,
para ver o que se sinte,
sin tela coñecido a ela. Agora, cavilando me encontro,
na liña que divide o amor da loucura,
mentres, no ceo dos olívicos,
unha sorprendente impaciencia para que amaneza. Tal vez, un arma inexistente faría,
que a súa mente mudase de parecer,
tirándo abaixo a fábrica,
onde nacen os vermes da indiferencia.
( TRADUCCIÓN )
Otro monótono día más,
cayendo de nuevo en el frío agujero,
que separa mi alma,
de la suya.
Ahora, reflexionando me encuentro,
en la línea que divide el amor de la locura...
Seré realista, regazza * mía
si mis ojos te ven, el alma respira.
Bonita gallega, que alumbras mi día,
eres imposible, mas amarte querría. Y sé que no te lograré,
con poesías de amor,
que mi mente creó,
para dar a mi vida color. Porque ni te conozco,
no sé a ciencia si existes,
o si eres una perfecta invención,
de mis ojos trsites. Un sabio dijo una vez :
" La vida es un sueño "
Y tiene razón.
Eres mi vida, eres un sueño. Más veces hubo que te quisiera borrar,
que gotas hay en el fondo del mar.
Pero es imposible, Alba,
no soy capaz de olvidar. No te conozco y ya te echo de menos,
¡ explícame esto !
¿ serás tú capaz de pa...
>*< COMO ES ELLA >*<
Autor:JOEL FORTUNATO REYES PEREZ
Con sus labios el lago palpita
y el cielo danza...
si danzan sus besos.
Cuando sueña, perfuma las nubes.
Cuando parpadea suspirando
de lágrimas son sus pétalos...
En los hielos es tibia
Es como una flama...
...Ella es amor...
Su piel sabe a hogar y abrigo
y abrigan sus brazos en la soledad...
Los muslos abren brisa fresca
Entre latidos ardientes
Y hay perlas en sus ojos...
En la suave cintura que ondula
Es como una llama...
...Ella es amor...
En sus pechos hay un cojín
De luz y generoso horizonte...
...Ella es amor...
Donde las tinieblas se iluminan
Donde los jardines resucitan
...Ella es amor...
Cuando enrojece serena
Cuando silencia goza
Es como una gema...Ella es amor...
Utilizamos cookies propias y de terceros para mejorar la experiencia de navegación y ofrecer contenidos y publicidad de interés.
Al continuar con la navegación entendemos que se acepta nuestrapolítica de cookies. Aceptar