Usuario - - Acceso de Usuarios | Viernes - 19.Abril.2024 |
Estás en: Poetas noveles
Etiquetas: Marcos Filgueiras, amor a la mujer Eu, sigo aquí sentado, mentres ela colle o tren, que a leve cara unha nova vida. Aínda é tarde. Aparente contradición. Baixo o ceo utópico de Vigo, falso bico de cristal, que chega pola fumareda dos soños rotos. Abandono o porto cósmico. Onde vas, miña nena ? Nin ela o sabe. Só quere acabar, para empezar de novo. Corazón condeado, antes de nacer, a ser exeitado, por ela, nunha ofrenda, ós deuses calvinistas. ( TRADUCCIÓN ) Yo, sigo aquí sentado, mientras ella coge el tren, que la lleva cara una nueva vida. Aún es tarde. Aparente contradicción. Bajo el cielo utópico de Vigo, falso beso de cristal, que lleva por la humareda de los sueños rotos. Abandono el puerto cósmico. ¿ A donde te vas, mi niña ? Ni ella lo sabe. Sólo quiere acabar, para empezar de nuevo. Corazón condenado, antes de nacer, a ser rechazado, por ella, en una ofrenda, a los dioses calvinistas. |
v.03.15:0,806 Novedades Contacto buscador Mapa web GestionMax | |
© RedGiga - 1998-2024 | Aviso Legal | Política de Privacidad | Publicidad |
Uso de cookies
Utilizamos cookies propias y de terceros para mejorar la experiencia de navegación y ofrecer contenidos y publicidad de interés. Al continuar con la navegación entendemos que se acepta nuestrapolítica de cookies. Aceptar